Νομολογία

Νομολογία

Απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δεύτερο τμήμα) της 20ης Σεπτεμβρίου 2017 με αντικείμενο αίτηση προδικαστικής απόφασης στην υπόθεση C-186/16 Ruxandra Paula Andriciuc κλπ. κατά Banca Romanesca:Το Δικαστήριο έκρινε ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, όταν χορηγούν δάνειο σε ξένο νόμισμα, υποχρεούνται να παρέχουν στους δανειολήπτες επαρκή πληροφόρηση, ώστε να είναι αυτοί σε θέση να λαμβάνουν συνετές και εμπεριστατωμένες αποφάσεις όπως απαιτεί το άρθρο 4 παρ. 2 της Οδηγίας 93/13/ΕΟΚ που ορίζει ότι οι συμβατικές ρήτρες πρέπει να είναι διατυπωμένες κατά τρόπο σαφή και κατανοητό. Η απαίτηση αυτή, στην περίπτωση της συνομολόγησης ρήτρας για δάνειο σε ξένο νόμισμα και για εξόφλησή του στο νόμισμα στο οποίο συνομολογήθηκε, έχει την έννοια ότι η ρήτρα πρέπει να γίνεται κατανοητή από τον καταναλωτή, τόσο από τυπική και γραμματική άποψη, όσο και ως προς το συγκεκριμένο αποτέλεσμά της, υπό την έννοια ότι ο μέσος καταναλωτής, ο οποίος έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως επιμελής και ενημερωμένος, δύναται, όχι μόνο να γνωρίζει το ενδεχόμενο ανατιμήσεως ή υποτιμήσεως του ξένου νομίσματος στο οποίο έχει συναφθεί το δάνειο, αλλά και να αξιολογεί τις δυνητικά σημαντικές οικονομικές συνέπειες μιας τέτοιας ρήτρας στις οικονομικές του υποχρεώσεις. Πρέπει, δηλαδή, να ενημερώνεται, ο καταναλωτής με σαφήνεια ότι, συνάπτοντας σύμβαση δανείου σε ξένο νόμισμα, εκτίθεται σε ορισμένο συναλλαγματικό κίνδυν, στον οποίο ενδέχεται να δυσκολευθεί οικονομικά να αντεπεξέλθει, σε περίπτωση υποτίμησης του νομίσματος στο οποίο εισπράττει τα εισοδήματά του.
Απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 6ης Ιουλίου 2017 (τέταρτο τμήμα) στην υπόθεση C-290/16 Air Berlin plc & Co. Luftverkehrs KG κατά Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände – Verbraucherzentrale Bundesverband eV: Το Δικαστήριο έκρινε ότι η επιβολή από την αεροπορική εταιρεία “Air Berlin” αυτοτελούς χρέωσης ύψους 25 ευρώ ανά επιβάτη και ανά κράτηση κατ’ αποκοπή, προκειμένου για οικονομικές θέσεις, ως διαχειριστικά έξοδα, σε περίπτωση ακύρωσης της κράτησης ή σε περίπτωση μη εμφάνισης κατά την επιβίβαση, μπορεί να ελεγχθεί και να ακυρωθεί από τα αρμόδια δικαστήρια ως καταχρηστικός. Γενικός Όρος Συναλλαγών υπό την έννοια της Οδηγίας 93/13/ΕΟΚ σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές. Η Οδηγία εφαρμόζεται και στις συμβάσεις αεροπορικών μεταφορών και, στο πλαίσιο αυτό, οι αεροπορικές εταιρείες δεν μπορούν να επιβάλλουν έξοδα διεκπεραίωσης στους καταναλωτές για την εκπλήρωση δικής τους υποχρέωσης, χωρίς αυτό να συνδέεται με την ελευθερία καθορισμού των αεροπορικών ναύλων. Το Δικαστήριο έκρινε, επίσης, ότι είναι υποχρεωτική η αναγραφή από τις αεροπορικές εταιρείες του πραγματικού ποσού των κάθε είδους τελών, φόρων, επιβαρύνσεων ή προσαυξήσεων, στο πλαίσιο της αρχής της διαφάνειας των τιμών, κατ’ εφαρμογή του Κανονισμού (ΕΚ) 1008/2008 (Ε Ε L 293/3), όπως είναι υποχρεωτική και η ξεχωριστή αναγραφή όλων των στοιχείων που απαρτίζουν το τελικό αντίτιμο που πρέπει να καταβάλει ο καταναλωτής στον αερομεταφορέα.
Απόφαση του ΔΕΕ ECLI:EU:C:2017:154 στην υπόθεση C-568/15: Το κόστος κλήσης των καταναλωτών προς Κέντρα Εξυπηρέτησης Πελατών μετά την πώληση δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει το κόστος της συνήθους τηλεφωνικής συνδιάλεξης.
Απόφαση του ΔΕΕ ECLI:EU:C:2016:842 στην υπόθεση C-42/15 Home Credit Slovakia, a.s. κατά Klára Bíróovà της 9ης Νοεμβρίου 2016: H παράλειψη της τράπεζας να περιλάβει στη σύμβαση καταναλωτικής πίστης ορισμένα στοιχεία ουσιώδους σημασίας μπορεί να επισύρει την κύρωση της εκπτώσεώς του από το δικαίωμα εισπράξεως τόκων και εξόδων, εφόσον η παράλειψη αυτή δεν επιτρέπει στον καταναλωτή να εκτιμήσει το περιεχόμενο της συμβατική δεσμεύσεώς του. Τούτο ισχύει στην περίπτωση των υποχρεωτικώς μνημονευόμενων στοιχείων, όπως είναι το Συνολικό Ετήσιο Πραγματικό Επιτόκιο (ΣΕΠΕ) , ο αριθμός και η περιοδικότητα των καταβολών στις οποίες πρέπει να προβεί ο καταναλωτής, τα συμβολαιογραφικά έξοδα και οι απαιτούμενες από τον δανειστή εγγυήσεις και ασφάλειες.
Απόφαση ECLI:EU:C:2016:633 στην υπόθεση C‑310/15 με αντικείμενο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, που υπέβαλε το Cour de cassation (ακυρωτικό δικαστήριο, Γαλλία) «Προδικαστική παραπομπή – Προστασία των καταναλωτών – Αθέμιτες εμπορικές πρακτικές – Οδηγία 2005/29/ΕΚ – Άρθρα 5 και 7 – Συνοδευόμενη με παρεπόμενες παροχές προσφορά – Πώληση υπολογιστή εξοπλισμένου με προεγκατεστημένα λογισμικά – Oυσιώδεις πληροφορίες σχετικά με την τιμή – Παραπλανητική παράλειψη – Αδυναμία του καταναλωτή να αποκτήσει τον ίδιο τύπο υπολογιστή χωρίς λογισμικά»
Απόφαση υπ’ αριθ C388/13 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αναφορικά με τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές – λανθασμένη πληροφόρηση που δόθηκε από πάροχο υπηρεσιών τηλεπικοινωνιών σε συνδρομητή του και η οποία είχε ως αποτέλεσμα πρόσθετο κόστος για τον τελευταίο, κρίθηκε ως “παραπλανητική εμπορική πρακτική”